Mijn ideaal voor de gemeente Zeist is een gemeente waar mensen zich thuis voelen, zich betrokken voelen bij hun wijk, zich bekommeren om hun buren, maar waar ook niemand buiten de boot valt als het gaat om professionele hulpverlening. Afgelopen jaar ben ik samen met mijn vrouw in de wijk Sterrenberg komen wonen. In deze wijk leven wij samen met de verstandelijk beperkte bewoners van Abrona. Ik voel me thuis in deze wijk.
Als jonge ethicus en hulpverlener vind ik het belangrijk dat we de transitie naar de nieuwe WMO op een duurzame en rechtvaardige manier vormgeven. De transitie dwingt de lokale politiek goed na te denken over morele vragen met betrekking tot samenleven. Vragen over hoe we omgaan met kwetsbaarheid, en tot welk punt individuele verantwoordelijkheid reikt, zijn hierbij van wezenlijk belang. De decentralisatie is volgens mij niet alleen een beweging van groot naar klein, maar ook een beweging van een ‘maakbaarheidsgedachte’ naar een ‘ontstaanbaarheidsgedachte’. Ze biedt een kans om het samenleven op wijkniveau nieuwe (of oude) betekenis te geven.
Als pleitbezorger van de gevleugelde uitspraak “klein is het nieuwe groot” geloof ik dat een wijkgerichte aanpak voor activering, betrokkenheid en thuisgevoel kan zorgen. Daar sta ik voor, en daar wil ik voor gaan!