Als afsluiting van de serie "Zeist op zoek naar een Bezield Verband" organiseerde Slotstad Radio en TV op 9 september een debat tussen de fractievoorzitters in de Gemeenteraad van Zeist aan de hand van de dichtregel: "Ik sta alleen, geen God of maatschappij die mij bestaand betrekt in een bezield verband" van de Zeister dichter Hendrik Marsman.
Als inleiding van het debat was aan elke fractievoorzitter gevraagd om een referaat te schrijven over deze dichtregel, toegepast op Zeist. onderstaand de bijdrage van GroenLinks-fractievoorzitter Frank Dirkse.
De opnames van het debat zijn op zondagen in september en oktober te beluisteren en te zien op Slotstad TV. De referaten worden niet integraal uitgezonden, maar samengevat
( in de eerste uitzending ).
Website Slotstad RTV: http://www.slotstad.nl/

Wie niet in bezielde verbanden geloofd, moet niet in de politiek gaan. Politiek komt voort uit bezieling. Bezieling om je steentje bij te dragen aan een betere wereld, ook op lokaal niveau, in ons geval Zeist. Persoonlijk ligt de schaal van een gemeente als Zeist me ook meer dan bijvoorbeeld de landelijke politiek. Dat heeft vooral te maken met de menselijke schaal. Gemeentepolitiek is dicht bij huis, raakt je direct en geeft ook nog de ruimte tot persoonlijke ontmoeting. Het bevindt zich in het hart van de samenleving. Samen-leving, we gebruiken het woord elke dag als een min of meer vanzelfsprekend begrip. Ook in een tijd waarin de mens meer en meer langs de ander lijkt te leven.

Toch geloof ik dat ieder mens, zo ook de Zeistenaar, op zoek is naar een vorm van een bezield verband. En wat voor rol kan je daar dan in spelen als Zeister politiek, zonder dat je in een rol van  een bevoogdende overheid vervalt ? Al filosoferende kom ik op dingen als: emancipatie, participatie, sociale cohesie, begrip voor elkaar kweken. Mensen in staat te stellen mee te doen aan het maatschappelijk leven, ongeacht hun positie. Hen kansen, mogelijkheden en de gereedschappen te geven daarvoor. Zodat mensen hun leven en idealen vorm kunnen geven en daardoor ook kunnen samenleven met de ander.

Uit het gedicht van Marsman spreekt eenzaamheid en zoeken. Twee fenomenen die ook in onze tijd aan de orde van de dag zijn en waar denk ik ook voor de politiek een rol ligt. Niet dat we het allemaal op kunnen lossen, maar we moeten er wél wat mee.

Wat voor mij als GroenLinkser ook een belangrijk punt van bezieling is, is de verantwoordelijkheid voor de toekomst. We hebben een aarde, en een Zeist, door te geven aan toekomstige generaties. Dat betekent dat we het roer op een aantal vlakken om moeten gooien. Bijvoorbeeld daar waar het gaat om de omgang met onze natuurlijke hulpbronnen. Duurzaamheid lijkt meer en meer een leeg begrip te worden door het te pas en vooral te onpas gebruik ervan. Maar ook daar waar het gaat om menselijke verhoudingen, we zullen het besef moeten ontwikkelen dat we het met elkaar moeten doen, op lokaal en op mondiaal niveau. De maatschappij, nog zo’n woord dat aan betekenis verloren lijkt te hebben... In essentie zijn we met elkaar een maatschap, die de wereld in erfpacht hebben. Binnen een maatschap dien je elkaars belang en dat van het geheel. Zo zit ik ook in de politiek.

Ondanks tegenstellingen tussen mensen en groepen mensen geloof ik er in, dat die “werkelijke” maatschappij geen utopisme is. En de tekenen zijn daar, kijk wat er gebeurt in Zeist, mensen vinden elkaar op het delen van hun energie, in Griekenland ontstaan nieuwe vormen van economische samenwerking, nieuwe maatschappen ( zie de uitzending van Tegenlicht op 2 september), nieuwe bezielde verbanden. Er lijkt een verschuiving van individueel naar collectief initiatief.

Als gemeentepolitiek moet je vooral oog hebben voor dit soort ontwikkelingen en daar waar het kan een steuntje in de rug geven ( en dat hoeft lang niet altijd geld te zijn ). Daarnaast dicht ik de gemeentepolitiek een “voorbeeldige”rol toe en wat dat betreft zijn we op de goede weg.                 Tot slot maken we als gemeentepolitiek déél uit van de maatschappij al heeft de omgeving daar soms een heel ander beeld van… Dus daar valt nog een wereld te winnen.

Vanuit deze bezieling heb ik en mijn partij “Zin in de toekomst”.

Frank Dirkse, 9 september 2013