Het is weekend. De afgelopen dagen zonder plastic waren best lastig. Maar in het weekend heb ik meer tijd en kan ik echt op zoek naar spullen en winkels zonder plastic, toch?
Ik heb een afspraak bij de kapper. ’s-Ochtendvroeg om halftien. Omdat ik probeer wat af te vallen besluit ik te gaan lopen. Misschien denkt u: dat valt toch wel mee? Maar ik woon in Den Dolder en mijn kapper zit in Utrecht: een wandeling van zo’n 12 kilometer. Als ik 6 kilometer per uur zou lopen, doe ik er twee uur over. Dus dat betekent….Om 7 uur van huis. En dat doe ik ook. Wandelschoenen aan en wandelstokken mee. Maar helaas….ook in de wandelstokken zit – in de handgrepen – plastic verwerkt.
Om 09:00 uur ben ik bij de kapper. Ik heb er precies 2 uur over gedaan. Om even uit te rusten, krijg ik een heerlijk kopje koffie. Dit keer gelukkig niet in een plastic bekertje, maar in een mok. Top! Maar als mijn kapster me vraagt of ik gel in mijn haar wil, zeg ik beleefd ‘nee’: de gel zit in een plastic potje. Dan maar zonder gel in mijn haar naar huis. Ik ben trots op mezelf.
Ik besluit met de trein naar huis te gaan. En ja hoor: ook daar kom ik plastic tegen. Mijn OV-Chipkaart is van plastic, net als mijn bankpasjes, mijn creditcard en mijn museumjaarkaart die er ook in zitten. Ook de incheckpaal heeft een plastic omhulsel. Dus hoe CO2-neutraal je ook reist, ook met de trein kun je niet om plastic heen.
Omdat ik ook nog naar een receptie moet op zondag, besluit ik bloemen te kopen. Ook die zitten in plastic verpakt. Maar als ik tegen de bloemenverkoopster zeg dat ik probeer een week lang zonder plastic te leven, haalt ze het er begripvol vanaf. Ze begrijpt me, want ze zegt: “Met die tasjes lukt het wel he? U wilt zeker ook geen Chrysal mee? Dat zit ook in plastic”. En inderdaad….de Chrysal neem ik niet. Zie je wel? Het kan dus wel. Winkeliers willen best meewerken. Het gaat erom dat je ze ervan bewust maakt. Het zijn kleine dingen, maar het lukt! En als het mij lukt, lukt het u ook!