Vandaag was eigenlijk een dag waarop ik alleen maar heb zitten werken: een dag met weinig plastic, of toch niet?
Mijn dag begon ermee dat ik even naar een klant toe moest, een bedrijf hier in Den Dolder. Ik ben er op mijn gemak naartoe gewandeld. Ook daar kreeg ik een heerlijke kop koffie en gelukkig in een kopje en niet in een plastic bekertje. Maar terwijl ik even zat te wachten tot mijn gesprekspartner zou aanschuiven keek ik om mijn heen. In een kantoor vind je heel veel plastic: mapjes met stukken erin, postbakjes, pennen, lepeltjes en ga zo maar door. Hoe kunnen we de leveranciers van kantoorspullen ertoe overhalen om hun productontwerpen zo te herzien dat zij geen plastic nodig hebben? Dat moet toch te doen zijn? De circulaire economie biedt daarvoor meer dan genoeg kansen en mogelijkheden. Ik besluit het tot onderdeel van mijn Businessmodel te maken. Het lijkt me leuk om ondernemers zover te krijgen dat ze hun producten zo gaan ontwerpen dat ze het milieu minder belasten.
Terug naar huis, loop ik even langs de bakker. Omdat ik geen tas heb meegenomen, besluit ik het brood zo maar mee te nemen. Maar…ook het brood zit in plastic verpakt. Maar daar weet ik een oplossing voor: ik ga bij Emily-Jane Lowe een katoenen broodzak bestellen. Die kun je keer op keer gebruiken. Je vraagt gewoon of de bakker het brood daarin wel meegeven, in plaats van in plastic. Een goeie vriend van me – Hans Snel – doet dat ook al, zo weet ik. Zodra ik thuiskom ga ik naar de website van ‘Leven zonder afval’ en bestel ik een broodzak. Zo: weer een stap gezet